Strach ma wielkie oczy...

09.08.2016 r.
Wady i zalety każdy z nas je ma... 



Moją wadą chyba jest to, że lubię dużo mówić o planach, a mało cokolwiek z nimi zrobić. Przeważnie nie wiem od czego zacząć, a myśli mam tysiąc. Nie wiem co mnie ogranicza. Może to strach, lub brak wiary w siebie? Pewnie jedno i drugie. Wyskoczę z tyczką na słońce, a kiedy pojawiają się schody, wycofuję się. Czuję, że mam zbyt mało siły, aby wziąć to dalej. Jednak w głębi zawsze żałuję, że się poddałam, ale tłumacze sobie Z A W S Z E , że to nie miało sensu, że nie udałoby się. Niekiedy już na starcie się poddaje. 

Mam wygórowane ambicje, fakt. Małe rzeczy również mnie cieszą, ale ja od razu wolałabym przenosić góry niż małe kamyczki. Błąd kategoryczny błąd. Doskonale to wiem, ale mimo wszystko od razu chciałabym osiągnąć cel. 

Brak mi po prostu wsparcia i wiary w siebie. Mam wyznaczony cel, ale za każdym razem wydaje się dość absurdalny, gdy o nim myślę. Zawsze oczekiwałam wsparcia innych i bliskości. Kogoś z kim będę mogła osiągnąć coś ważnego. Po kilku latach nagle ocknęłam się, że to nie tędy droga, że każdy działa na własną rękę. Niestety podczas tej życiowej wycieczki zgubiłam siebie. Po raz kolejny. Już raz siebie układałam z rozsypanki, a teraz co? Znów sobie na to pozwoliłam. 

Uzależniam się od ludzi zbyt szybko. Nie. Stwierdzam, że jednak nie szybko. To poprzez okazanie mi serca i ciepła. Okręcają mnie wokół palca jak chcą, manipulują, a potem zostawiają. Coś jak wpadnięcie razem do studni, rodzi się zaufanie byle tylko przetrwać, a kiedy chcesz się wydostać podajesz im swoje ramiona by tylko się wspięli ku górze do wyjścia. Wydostają się i czekasz naiwnie, aż podadzą Tobie gałąź lub sznur. Wyglądasz za nimi, aż boli Cię już szyja od ciągłego patrzenia w górę. Okazuję się, ze nie wrócą już nigdy. Osiągnęli to co chcieli i "nara". Szkoda, ze tak trudno jest oduczyć się swoich nawyków. Mianowicie przestać liczyć na wszystkich wokół, a zacząć na siebie. 

Chcesz zmienić świat ? Najpierw zacznij zmieniać siebie...

***